niephoroo

Бэзу галiнка тук-тук у вакенца -

Войкнула сэрца матулi сiвой :

Можа мой сынку?!-хуценька у сенцы-

Ноч за дзвярыма – журботны спакой .



Дзе ж ты блукаеш , мая ты крывiнка ,

Можа паклон з гэтым стукам прыслау?!

Ты ж мая радасць , хаця б на хвiлiнку

Дом свой наведау , мяне абласкау .



Вельмi ж тужлiва мне стала у сэрцы ,

Колькi зiмовых прайшло завiрух ,

Колькi няспаных начэй у вакенцы –

Грэе мяне толькi хустачкi пух .



Бачу сцяжыначку тую бясконца ,

Дзе ты пайшоу у жыцця далягляд ,

Хай жа табе свецiць ласкава сонца ,

Жыцце тваё будзе у квеценi сад .



Толькi ж мяне ты , матулю старую ,

Успомнi , прыедзь хоць у госцi разок ,

Вельмi ж цябе я чакаю , шкадую ,

Дзе ж ты мой любы адзiны сынок?



Цiха прысела матуля у вакенцы –

Цемру зямлi каб душой асвяцiць ,

Хустачку з пуха накрыла на пле плечы ,

Просячы Бога сыночка знайсцi .